Eerste cover: Een nieuwe naam
Deze zomer ligt de eerste Inge Kooiman foto in de winkel, mijn eerste cover die ik heb gefotografeerd! En niet zomaar eentje, het is een foto waar ik zelf op sta. Suuuperspannend natuurlijk, maar ik ben ook heel trots!
Het boek Een nieuwe naam is uitgegeven door Ark Media en is een autobiografie van de Engelse schrijfster Emma Scrivener. Het is haar verhaal over een eetstoornis die haar bijna fataal werd. Een ontzettend heftig verhaal over de vernietigende kracht van anorexia in het leven van een jonge christelijke vrouw.
Toen ik werd gevraagd om na te denken over een passende cover, ben ik stukjes van het boek gaan lezen en werd ik geraakt door de woorden van Emma. Ze schrijft eerlijk en je leest wat ze denkt, voelt, beleeft. Je komt heel dichtbij. Tijdenlang heeft zij haar strijd tegen anorexia verborgen weten te houden en was het een gevecht voor haar alleen. Uiteindelijk kwam ze erachter dat ze het niet alleen kon en nog steeds niet alleen kan, het was tijd om haar masker af te zetten. Het masker dat zegt ‘Het gaat prima, alles is onder controle.’
Ik moest direct denken aan het zelfportret wat ik een aantal jaar geleden heb gemaakt. De foto is al jaren oud en ik heb ‘m een keertje voor een schoolopdracht gemaakt, maar op een of andere manier schoot ‘ie door m’n hoofd. Een jonge vrouw die haar masker langzaam afdoet, zichzelf laat zien. Ik heb de foto als voorbeeld aan de redactie laten zien: Zoiets kan ik nog een keertje maken. Zij waren echter zo enthousiast over de foto, dat ze dit beeld graag wilden gebruiken voor de foto. Even schrikken, hier had ik niet over nagedacht. Wil ik mijn gezicht op een boek over anorexia, terwijl ik deze strijd alleen van een afstand bij anderen heb gezien? Ik heb er veel over nagedacht en uiteindelijk kon ik ook niet weigeren. Als ik op deze manier anderen die hiermee worstelen kan helpen, dan doe ik dat het allerliefst.
“We kunnen natuurlijk allerlei factoren aanvoeren, zoals beroemdheden die als rolmodel fungeren en het slankheidsideaal in de media. Maar het gaat om meer dan de vraag of we in onze kleren passen of niet. Wat het betekent om mens te zijn, bijvoorbeeld. Waaraan we onze identiteit en onze waarde ontlenen. Leven en dood en alles daar tussenin. Wat we aanbidden.”
Het boek is Emma’s verhaal. En zo heeft iedereen zijn eigen ervaringen en geen verhaal is hetzelfde. Dat weet ik, door verhalen van meiden om me heen die hiermee worstelen. Dit boek is ook geen vergelijkingsmateriaal, maar ik ben ervan overtuigd dat je van ieders zoektocht kan leren. Dit boek belicht niet alleen het lichamelijke probleem, maar juist ook een geestelijke zoektocht.
Dit weekend heb ik het boek helemaal gelezen (164 pagina’s). Emma schrijft fijn, je leest er zo doorheen. Tegelijkertijd is het zulke heftige kost dat ik het boek af en toe even aan de kant moest leggen.Toch is het zeker een aanrader voor iedereen die hiermee, persoonlijk of in je omgeving, te maken heeft. Niet omdat mijn foto op de cover staat, maar omdat het zo’n aangrijpend verhaal is. Het heeft mij in ieder geval veel stof tot nadenken gegeven.
Het boek is te koop bij de boekhandel en via Bol.com.
Als je het boek gelezen hebt, dan ben ik (en de redactie ook) heel benieuwd naar je reactie!
